آبروی حسین به کهکشان می ارزد 

یک موی حسین بر دو جهان می ارزد 

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست 

گفتا که حسین بیش از آن می ارزد

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله ...

يا صاحب الزمان

آنكس كه تو را شناخت جان را چه كند ؟

فرزند و عيال و خانمان را چه كند ؟

ديوانه كني هر دو جهان را بخشي

ديوانه تو هر دو جهان را چه كند ؟

ديوانه تو هر دو جهان را چه كند ؟

باز هم یک جمعه ی بدون تو ،

باز هم همان تلخکامی قدیمی ؛

و باز هم قلبی مالامال دلتنگی ...

در عصری که بدون تو به غروب متصل می شود ...

اللهم عجل لولیک الفرج